As tellas pintadas contra o trono ou o raio... A meiga axeonllada e con risa pícara... A cada paso que damos, os galegos tropezamos coas nosas teimas, herdadas de tantos séculos de converxencia de crencias e culturas.
Os vellos cultos sempre volven. O culto á auga vén de tempo inmemorial. Non fai falla que nolo traia un gurú norteamericano. Pero se o fai, benvido sexa nesta terra de pedras embruxadas, meigas irredentas, Santa Compaña pantasmal e demais contiños cos que nos animamos os medrosos mortais. E os galegos, os da terra dos mortos, máis.
Practicarían esta arte milenaria os que traballaban e debuxaban as nosas míticas pedras?
