Dodro, 10 de decembro de 2011. Hoxe tivo lugar o fallo do XXIV Premio de Poesía Eusebio Lorenzo Baleirón.O xurado outorga o premio por unanimidade á obra "Con gume de folla húmida" ao autor Isaac Xubín (Isaac Fernández Fernández, nado en 1.978 e natural de A Coruña).
O xurado destaca unha tensión poética mantida ao longo do poemario, que permite a fluidez dos versos de xeito natural, cunha mistura da lingua, do tempo e da terra. Cabe salientar a ampla bagaxe lingüística sen exhibicións e naturalidade. Salienta tamén a calidade en xeral das obras presentadas, así como o elevado número, o que pon de manifesto a importancia que este certame ten no ámbito da literatura galega. Despois do fallo realizouse unha ofrenda floral no cemiterio de San Xulián de Laíño, onde repousan os restos de Eusebio Lorenzo Baleirón. Á ofrenda acudiu o xurado, Helena Villar coordinadora do certame, Manuel Lorenzo, irmán de Eusebio, Paulino Vázquez, amigo de Eusebio, Marisol Boga tenenta de alcalde do concello e Maximino Rodríguez, concelleiro de Obras. Na ofrenda floral leuse un poema do italiano Cesare Pavese, do seu libro de poemas "Poesie del disamore". Sen que na nota do Concello nolo poñan, intuimos que dese poemario púidose ler (e se non foi así, vaia como homenaxe ao dodrense Baleirón) "A terra e a morte", que di así:
O xurado destaca unha tensión poética mantida ao longo do poemario, que permite a fluidez dos versos de xeito natural, cunha mistura da lingua, do tempo e da terra. Cabe salientar a ampla bagaxe lingüística sen exhibicións e naturalidade. Salienta tamén a calidade en xeral das obras presentadas, así como o elevado número, o que pon de manifesto a importancia que este certame ten no ámbito da literatura galega. Despois do fallo realizouse unha ofrenda floral no cemiterio de San Xulián de Laíño, onde repousan os restos de Eusebio Lorenzo Baleirón. Á ofrenda acudiu o xurado, Helena Villar coordinadora do certame, Manuel Lorenzo, irmán de Eusebio, Paulino Vázquez, amigo de Eusebio, Marisol Boga tenenta de alcalde do concello e Maximino Rodríguez, concelleiro de Obras. Na ofrenda floral leuse un poema do italiano Cesare Pavese, do seu libro de poemas "Poesie del disamore". Sen que na nota do Concello nolo poñan, intuimos que dese poemario púidose ler (e se non foi así, vaia como homenaxe ao dodrense Baleirón) "A terra e a morte", que di así:
Virá a morte e terá os teus ollos
-esta morte que nos acompaña
da mañá á noite, insomne,
xorda, como un vello remorso
ou un vicio absurdo-. Os teus ollos
serán unha verba van,
un berro acalado, un silencio.
Así os ves cada mañá
cando soa sobre ti mesma te inclinas
no espello. Oh, querida esperanza,
tamén ese día saberemos nós
que eres a vida e eres a nada.
Para todos ten a morte unha mirada.
Virá a morte e terá os teus ollos.
Será como abandonar un vicio,
como contemplar no espello
o rexurdir dun rostro morto,
como escoitar uns labios pechados.
Mudos, descenderemos no remuíño.
-esta morte que nos acompaña
da mañá á noite, insomne,
xorda, como un vello remorso
ou un vicio absurdo-. Os teus ollos
serán unha verba van,
un berro acalado, un silencio.
Así os ves cada mañá
cando soa sobre ti mesma te inclinas
no espello. Oh, querida esperanza,
tamén ese día saberemos nós
que eres a vida e eres a nada.
Para todos ten a morte unha mirada.
Virá a morte e terá os teus ollos.
Será como abandonar un vicio,
como contemplar no espello
o rexurdir dun rostro morto,
como escoitar uns labios pechados.
Mudos, descenderemos no remuíño.
Posted via email from Certo.gl, o xornal dixital de Barbanza e Noia
