Cando eu era pequena levábase moitísimo o castelán, buff!!. Causaba furor. Quen quixera ser algo tiña que falar no idioma da capital. Así que, xa daquela había xente, -inclusive nas aldeas máis remotas-, que trataban de inculcar nos seus fillos esta lingua, unha lingua que, por outra parte tampouco coñecían moito, pero, aínda así, eran capaces de berrarlle ao fillo máis vello pola fiestra: “Juancito ven a comer los juevos fritos”. Alomenos era algo non?. En Santa Comba, por exemplo, era xa algo cotián falar en castelán; cando ías a mercería tiñas que pedir “ajujas”
Este galego macarrónico, hoxe que comemos espaguetes, moito nos prestou! Que haxa humor, que nunca falte!
Posted via web from Posterous de Certo, o xornal virtual de Barbanza e Noia
No hay comentarios:
Publicar un comentario