Unha hora moi moi longa nun ano moi moi longo e unha sombra moi moi fría para un día moi moi frío cos ollos moi moi quietiños | Arrepentirme podería ser algún tipo de arte
O pistoletazo de saída cara a derrota ten asumido xa hai ben tempo que todos imos acabar mesturados no seu estourido.
Temos soterrados debaixo de cada meixela os milleiros bicos que nos foron dando ao longo de todas aquelas mentiras, nada que ver coas amargas resacas atados ao silencio da esperanza.
A esperanza que está a nos agardar.
2.12.08
Esperanza
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario